പേജുകള്‍‌

2013, മാർ 22


സുഖമുള്ള നൊമ്പരം!!
______________
പാതി വിരിഞ്ഞ പാരിജാതത്തിന്
നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ഗന്ധം
ഇരുളില്‍ മാത്രം വിരിയുന്ന
നക്ഷത്രപ്പൂക്കളുടെ ചേലുള്ള പ്രണയം

നിലാവ് പെയ്തിറങ്ങിയ
എത്രയോ രാത്രികളിലാണ്
ഇടവഴിയിലെ കരിയിലകള്‍ക്കിടയില്‍
നമ്മുടെ പദ ചലനങ്ങള്‍
മൌനത്തെ മുറിച്ചു കളഞ്ഞത്

ആഴങ്ങളില്‍ ആശ്ലേഷിച്ചും
അകലങ്ങളില്‍ കൂട്ട് വന്നും
ഹൃദയ മര്‍മ്മരങ്ങള്‍ പങ്കു വെച്ചത്

തണല്‍ കൊതിച്ച നേരമെല്ലാം
നിഴലായ് വാരിപ്പുണര്‍ന്നു

അന്തിച്ചോപ്പ്‌ നിറഞ്ഞ മാനം നോക്കി
എനിക്ക് മാത്രം കാണാനാവുന്ന
മനസിന്റെ ക്യാന്‍വാസില്‍
നിന്നെ ഞാന്‍ വരച്ചിടുകയാണ്

അപ്പോള്‍ നീ ആകാശത്തോളം വളരും
ഞാനതിലെ വെണ്‍ മേഘമാവും
മണ്ണിലമര്‍ന്നു തീര്‍ന്ന പ്രണയികളുടെ
ഓര്‍മ്മകള്‍ നാം ചികഞ്ഞെടുക്കും

ഇരുളും വെളിച്ചവും മാറി മാറി
കാലത്തെ പകുത്തെടുക്കുമ്പോള്‍
ഭൂമിയില്‍ താജ് മഹല്‍ തീര്‍ക്കുന്ന
തിരക്കിലായിരിക്കും അവര്‍

നമ്മുടെ നിശ്വാസങ്ങളില്‍ പോലും
പ്രണയത്തിന്റെ നിറക്കൂട്ടുകള്‍
ചാലിച്ചെടുക്കുന്ന തിരക്കില്‍ നമ്മളും.... ♥



അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ